Oplapwerk

Met de regelmaat van inwendige klokken -
weerbarstige veren, die wat schijn openbaar laten springen.

Met de regelmaat van onbedwingbare waanzin -
stevige scharnieren, die wrikken aan de deuren van het dagelijks bedrijf.

Met de nuchterheid van zij die gratie kregen,
ontsnapt aan de poging om niet te bestaan.

Zo keren ze terug, lachend.  En afwezig, trots, en verdoofd.
Nooit hersteld van de prille leugens, de pillen, de chaos en de sleur.

Zo keren ze terug, fier.  En zachtaardig bekeerd tot wat normaliteit,
een vlaag van zinsherstel, een schuldbewust zich verslikken

in de kunst om oprecht te liegen.  Fluisterend.  In en uit.
De psychiatrie. De grote kindervriend.

(19.05.06)

|||||