Virtuele dankbaarheid

Gelukkig zijn er studio’s. In die studio’s staan banken. En stellingen,
camera’s. In die studio’s gaan sommige mensen uit de kleren.

En op basis van berekende risico’s, gaan sommige van die mensen aan de haal:
met ons geld, ons brein, onze tijd. En onze liefde - zonder schaamte.

Of ook niet: ze gaan uit de kleren, op bevel. En voltrekken het script. Met bolle kutten,
en stijve piemels. Of ook niet: met pillen. En glijdingsbevorderende middelen.

De geluidsband is meestal hilarisch. En de aarzen zijn ontroerend.
Schijnbaar binnen handbereik, en merkbaar geoefend: in de toost op hun verkrachting.

Kijken, twee uur lang, naar het tennis van een balzak: dat is ontroerend.
De kleine kreukjes, de koolzwarte randen. Maar het mag niet van thuis. Kak!

(03.08.02)

|||||