Succes

Geen bijgeloof meer, geen mythes van het schrijven.
Slechts weerloos rimpelen, op de golfslag van grote gebeurtenissen.

De kleine dingen van vandaag, die in brand staan.
De wereld die geen bol is, maar het brandpunt van mezelf.

Ik ben vaderland en achterland, grootvader en kleinzoon.
Ik ben oorlog en vrede, eerste en laatste letter, van een lullig alfabet.

Maar in de taal kan ik omhelzen:  de liefde, die mij steeds ontsnapt;
de mensen, die ik alsnog ontwijk;  de landen, die ik niet bezoek.

In mijn taal kan ik begroeten:  de liefde, de mensen, en de landen,
die mij niet zullen gedenken.  Maar vereren.  Op hun nachttafel,

in hun broekzak.  Overal ter wereld, op eender welk moment.
Waarvoor dank, oneindig veel dank, en geluk.

(18.07.02)

|||||