Levensstijl

Mijn leven was een brandpunt,
in poëzie verpulverd, in rook en dreigend vuur verslonden.
In de smeulende as vervloek ik de zon,
verguis ik de straat, verdrijf ik de goden.

Heel mijn leven stond ik paraat, en toen -
voortijdig afgezet, ontslagen,
wegens landverraad en onvolprezen diensten.

Niemand heeft voor mij de ogen van zijn hart gebruikt.
Want ook daar staat geschreven dat blindheid geen bedrog is.
Maar wie kijkt met open ogen, wordt gestraft met zure messen.

Ook de dood kent vele keuzes:
zelfmoord door bedrog;
zelfmoord door verraad;
zelfmoord door genot.

Of zelfmoord, doodgewoon -
als ode aan de dood en het verpletterende inzicht.

Wat er ook van zij (postmodern of niet):
een ‘natuurlijke dood' is heel onwaarschijnlijk.
Want ook de natuur is niet meer wat ze geweest was.
In de hoop op langer, beter leven, wordt de dood gedood.

En kijk, wat is er nu geworden van mijn leven?
Wie heeft zoiets nu gewild?

(30.07.96)