Het waanzinnige verlangen naar contact

“Dat zou mooi zijn”, zei hij, “sterven,
door een gebrek aan contact”. Dat begreep ik niet.

“Het zou mooi zijn”, dacht ik, “als ik altijd al was aangeraakt,
op de juiste manier, op het juiste moment.”

“Het aanraken zelf, is mooi”, dacht ik,
maar dat hield ik voor mezelf, als betrof het een geheim.

“Dat zou mooi zijn”, zei ik, zoveel jaren later,
tegen iemand die mij lief was. “Een relatie die leeft van louter tast”.

“Dat leven is voorbij”, zei ze. Dat begreep ik niet.
Maar het was wel mooi - ik bedoel: de manier waarop ze me aanraakte.

(20.12.04)