Dubbele moraal

Ze kookt haar minnaars in geheime kwartieren.
Ze stookt de mannen van haar goesting in donker bloed.
En of ze overgaat tot daden, of enkel glimlacht:
het is druk in haar openbare nachtwinkel.

Ze predikt de vrije liefde.  Vrijheid, en energetische
kruisbestuiving.  De eenheid van ziel en gevoel.
Die soms wordt onderbroken:  door vijandige neigingen,
perverse lusten, onbuigbare blindheid voor geluk.

Dan is ze even niet schijnheilig, en leunt ze nood-
gedwongen aan:  tegen de muilkorf van haar wil,
haar aangeleerde preutsheid, haar lullige trezigheid.
Dan is ze even overrompeld door verse, frisse lucht,

die haar longen overweldigt - diepe, meeslepende, kolking.
Dan keert ze blozend weer terug, naar een staat van
luciede paraatheid, aanslepende moeheid, en door pillen
bemiddelde vrolijkheid.  Dan sluipt de pijn, opnieuw,

zoals slangen, in de schachten van haar zwalpend lijf.
Dan wreekt zich haar gefnuikte vrouwelijke staat, in:
jaloezie.  Geen blik of openlijk gebaar mag haar verbeelde
liefde bedreigen.  Niets mag haar tweespalt beamen.

Dan roept ze op tot geheimhouding.  En begint te krijsen.
Bij elke poging om de liefde te paren aan haar kut.
Bij elke openlijke blijk van verlangen:  naar anderen,
die ze zelf verlangt.  Dan is, de lieve vrede, zoek.

En koestert ze:  de eenzame droom van haar hart.
Haar zuiverheid. Haar liefde. Voor een virtuele man.
Dan wordt alles relatief, en elke gemeende belangstelling,
een bewijs van verraad, een schuldig vergrijp aan haar leven.

(05.05.05)

|||||